Forum archeologii zawodowej - archeologia.org.pl

MG34

Rzecz cała działa się nie za górami, za lasami ale w centrum Polski, w Europie, u progu XXI w w małym prowincjonalnym Muzeum Ziemi Wieluńskie w Wieluniu. Jak to często bywa na słabo dofinansowanej prowincji trwała tam ostra walka o sławe i pieniądze między starymi a młodym, którzy w zasadzie nie wiedzieli do teraz o co walczyli starzy, bo byli pełni szczerych, chęci, naiwnej wiary i głupigo zapału. Młodych reprezentowali asystenci muzealni a starych dyrektor archeolog mgr Bogusław Abramek i doktór etnolog Jarosław Eischtat. I starły się dwa światy: nowy, europejski pełen pomysłów i stary, skostniały, uwikłany w układy, pokomunistyczny. Początkiem całego zamieszania była zawiść zawodowa dyrekcji w stosunku do działań młodych, która przerodziła się w utrudnianie pracy i szykany zawodowe a zakończyła w jednym przypadku redukcją etatu niechcianego pracownika a w drugim linczem psychologicznym na niewygodnym asystencie. W obu przypadkach młodych oskarżono publicznie o niekompetencje i kradzieże! Na szczęsie prokuratura rejonowa w Wieluniu wykazała jednak, że Bogusław Abramek to krętacz i jego oskarżenia okazały się bezpodstawne. Natomiast w drugim przypadku sąd potwierdził zaistnienie mobbingu i nakazał wypłatę odszkodowania. W obu przypadkach Instytut Medycyny Pracy w Łodzi bardzo krytycznie zaopiniował stosunki panujące w wieluńskiej placówce muzealnej. I... stał się cud, Obaj młodzi nie pracują i nie mają szansy na pracę w innych zaprzyjaźnionych z wieluńskim muzeach a starzy mają się dobrze, bez żadnych konsekwencji, nawet bez nagan, nadal piastują swoje stanowiska. Aby było śmieszniej Bogusławowi Abramkowi przedłużono umowę bo wszedł w wiek emerytalny. Jak to możliwe?
Oto cała Polska właśnie, te same mechanizmy we wszystkich przejawach życia poczynając od ODDA a na samorządach kończąc. Układy! W najgorszej bo środowiskowo-podwórkowej wersji, które chronią związanych z nimi sprawców i ukrywają oczywiste fakty przed opinią publiczną. W przypadku dyrektora muzeum ziemi wieluńskiej było to nadzwyczaj wyraźne - w momencie trafienia sprawy do sądu środowisko koleżeńsko - zawodowe ujeło się za swoim człowiekiem. Szybko zorganizowano jego pozytywną promocję i uczyniono prezesem Stowarzyszenia Polski Szlak Bursztynowy. Stowarzyszenie daje członkom możliwość zarobienia pieniędzy, promuje lokalne władze a sukces dyrektora muzeum ma przyćmić jego mobberską działalność. Warto wspomnieć, że w stowarzyszeniu są sami swoi, koledzy z podwórka ze środowiska m.in.wicestarosta wieluński i kolega po linii partyjnej Janusz Antczak, burmistrz i jednocześnie przełożony dyrektora muzeum Mieczysław Majcher oraz sławy archeologii, które swoimi nazwiskami uwiarygodniają swoich psotnych kolegów: prof. Maria Blomberg, prof. Tadeusz Grabarczyk, dr. Lubomira Tyszler, lokalny przedsiębiorca, który od dłuższego czasu zarabiał na zleceniach z muzeum p. Witkowski i wielu innych. Zadziwia obojętność rady miasta i lokalnych mediów.